Neden Kılıçdaroğlu’na oy vereceğim?

Oturuyoruz Bebek Camii’nin yanındaki kahvede.

Bilmem kaç yıllık arkadaşım...

Simit, kaşar peyniri, çay önümüzde.

Damdan düşer gibi lafa giriyor:

‘Ben Kılıçdaroğlu’na oy vereceğim bu seçimlerde!’

Simiti çayla savuşturup soruyorum:

‘Niye?’

Merak ediyorum. Belki benim anlamadığım, bilmediğim, gözümden kaçmış, kulağıma ulaşmamış bi şeyler vardır; anlatır. Belki, o zaman, ben de oyumu ona veririm..

‘Her şeyden önce dürüst adam.’

‘Peki... Başka?’

‘Namuslu adam!’

‘İyi. Sonra?..’

‘Deneyimli!’

‘Deneyimli?’

‘Evet.’

‘Daha önce belediye başkanlığı yapmış mı?’

‘Ne ilgisi var?’

‘Hayır, yani deneyimli dedin de... Ben de belki bi yerlerde belediye başkanlığı yapmıştır da benim haberim yoktur diye sordum.’

Durdu şöyle bi düşündü:

‘Sence yapmış mıdır?’

Hoppala! Bana soruyor..

‘Yapmıştır... Duyduğuma göre’ dedim.

‘Nerede?’

‘Hamburbeyli’de..’

‘Orası neresi?’

‘Sen de İstanbul’u hiç tanımıyorsun! Kağıt Deresi’nden çık. Kasım Efendi’ye in. Dönme Dolap’tan aşağı doğru; sağa sap. Orada...’

‘Nereden uyduruyorsun bunları?’

‘Oğlum... Kağıthane’ye Kağıtderesi diyen senin oy vereceğim dediğin Sayın Kılıçdaroğlu değil mi? Kasımpaşa’ya da Kasım Efendi, Dolapdere’ye de Dönme Dolap demesi doğal. Eğer işimiz İstanbul’da semtler, ilçeler icat etmekse bi tane de ben icat ettim sana. Hamburbeyli!’

‘Sen dalga geçmeye devam et... Adam dürüst, namuslu, süzüne inanılır, güvenilir...’

‘Sen namussuz, yalancı, ahlaksız mısın?’

‘Saçmalama! Değilim tabi!’

‘Yani sen de dürüst, namuslu ve sözüne inanılır bi adamsın... Üstelik güvenirim de sana.’

‘Eee?’

‘Ee’si oyumu sana vereyim... Sen de, sana ver.’

‘Ben belediyecilikten ne anlarım?’

‘Doğru. Sen, Hamburbeyli’de belediye başkanlığı yapmadın!’

Aziz Üstel